Historia Red Bulla

Ekipa Red Bull Racing zaprezentowała na czym powinna polegać współczesna F1. Od początku zapewniali oni show. Nie każdy zespół potrafi wysłać swój samochód na szczyt wieżowca aby zrobił bączki, albo siłować się nim z grupą rugbistów, lub przetestować jego możliwości na pustynnym piasku czy śniegu, czy nawet wysłać bolid z ekipą w niebo aby tam wykonać Pit Stop w stanie nieważkości. Poza tym, zespół zdobył 5 mistrzostw świata kierowców i 4 tytuły konstruktorów. Red Bull to nie tylko firma produkująca napoje energetyczne, ale również jeden z najbardziej skutecznych zespołów F1.

Ciężko wyraźnie powiedzieć, kiedy zaczęła się przygoda Red Bulla z Formułą 1. Legenda mówi, iż Dietrich Mateschitz, dyrektor generalny i jeden z założycieli firmy, zanim została ona zarejestrowana, poprosił Gerharda Bergera, kierowcę F1 o umieszczeniu na kasku logo czerwonych byków. Nie udało mi się jednak znaleźć wielu informacji na ten temat, dlatego ocenę tej sytuacji zostawię dla was.

Oficjalnie Red Bull wszedł do F1 jako sponsor ekipy Sauber-Ford w sezonie 1995 roku, tuż po tym gdy ta rozstała się z Mercedesem. Wówczas samochód został całkowicie pomalowany na kolor granatowy z logiem Red Bulla na boku samochodu. Zespół reprezentowali Heinz-Harald Frentzen i Karl Wendlinger, którego w trakcie sezonu zastąpił Jean-Christophe Boullion. Na sezon 1996, jednak obok Frentzena ścigał się Johny Herbert, a samochód stał się nieco jaśniejszy, gdyż jednym ze sponsorów został Petronas, który atkualnie pojawia się na samochodzie największych rywali ekipy, którymi jest ekipa Mercedesa.

Pozostając jednak w latach 90-tych - w sezonie 1997 kierowcy Saubera nieustannie zmieniali się, a szwajcarska ekipa nie prezentowała poziomu, którego Red Bull by oczekiwał. Nieustannie plątała się w okolicach ósmej pozycji. W sezonie 2001 do Saubera przyszli bardzo obiecujący kierowcy - debiutant Kimi Raikkonen i mający swój drugi sezon przed sobą - Nick Heidfeld. Zespół momentalnie wystrzelił w górę i zajął pod koniec sezonu czwarte miejsce pojawiając się wielokrotnie w punktach i zdobywając jedno podium. Raikkonen odszedł do McLarena, a jego miejsce zajął podobnie utalentowany, młody Felipe Massa. Ekipa zajęła piąte miejsce, a następnie, w 2003 roku, szóste gdy Brazylijczyka zastąpił ponownie Frentzen. Rok 2004 był ostatnim współpracy Saubera z Red Bullem. Massa powrócił za kierownicę, a u jego boku znalazł się Giancarlo Fisichella. Zespół zajął ponownie szóstą pozycję w punktacji. 

W sezonie 2005 Red Bull zakupił ekipę Jaguara zrywając z Sauberem i otwierając swój własny program w F1. Początki ekipy z Milton Keynes sięgają jednak już roku 1997. Wówczas, trzykrotny mistrz świata F1 - Jackie Stewart zdecydował się założyć zespół F1 we współpracy z Fordem. Amerykańska ekipa podpisała kontrakt na wyłączność w dostarczaniu jednostek do końca 1998 roku, jednak w pierwszej rundzie sezonu 1997, Ford dostarczył silnik ekipie Lola, która jednak zrezygnowała ze startów w reszcie sezonu.

Stewart-Ford dysponował nienajgorszym składem kierowców. Rubens Barrichello i Jan Magnussen (ojciec Kevina, kierowcy F1 w latach 2014, 2016-2020) nie otrzymali jednak maszyny będącej w stanie walczyć ze środkiem stawki. Brazylijczyk zdobył jedno podium - drugie miejsce w GP Monako. Był to jedyny finisz w punktach ekipy.

Sezon 1998 był lepszy. W jego trakcie Magnussena zastąpił Jos Verstappen, ojciec Maxa, który będzie bardzo ważnym kierowcą w przyszłości ekipy z Milton Keynes. Stewart-Ford zdobył łącznie 5 punktów i ponownie zajął ósme miejsce. Rok 1999 był ogromnym skokiem w przód. Johny Herbert i Rubens Barrichello dowieźli do mety łącznie 4 podia w tym jedno zwycięstwo podczas szalonego GP Europy. Ekipa była czwarta w klasyfikacji za Ferrari, McLarenem i Jordanem.

Mimo sukcesów, Stewart nie był w najlepszej kondycji finansowej. Zakupem zainteresował się więc Jaguar, który przejął ekipę na początku sezonu 2000. Herbert pozostał w zespole, a u jego boku znalazł się Eddie Irvine, który zamienił się fotelami z Barichello, który odszedł do Ferrari. Ford z kolei zmienił nazwę swojego departamentu silników F1 na Cosworth.

Sezon 2000 był bardzo nieudany. Zespół zdobył zaledwie 4 punkty i był 9 (na 11) w klasyfikacji. W kolejnym sezonie, Herberta zastąpił Luciano Burti, a następnie Pedro de la Rosa. Zespół zdobył łącznie 9 punktów wraz z trzecim miejscem w GP Monako (zdobył je Irvine).

W sezonach 2002 - 2004 ekipa zrobiła niewielki postęp. Marka Jaguar nie chciała się już dłużej angażować w F1 i sprzedała zespół Red Bullowi. Ten, całkowicie zmienił politykę zespołu.

Utrzymał on za kierownicą Christiana Kliena, a u jego boku pojawił się David Coulthard, słynny i doświadczony kierowca. 

W sezonie 2006, Red Bull zakupił drugi zespół w F1 - Minardi i zmienił jego nazwę na Toro Rosso (po włosku Red Bull). W roku 2007 pojawił się tam Sebastian Vettel, który już rok później wygrał GP Włoch. Niemiec został awansowany i w roku 2009 znalazł się u boku Marka Webbera. Obaj podjęli walkę o zwycięstwa, a nawet o tytuł mistrzowski. To udało się zdobyć w roku 2010 dzięki Sebastianowi Vettelowi. Niemiec powtórzył ten sukces w sezonie 2011 i 2012 po walce z Alonso i w 2013 po absolutnej dominacji. W sezonie 2014 w życie weszły zmiany silnikowe. Renault, które dostarczało jednostki Red Bullowi, nie poradziło sobie z hybrydami. Webber odszedł z F1, a na jego miejscu znalazł się młody Daniel Ricciardo, który rozgromił czterokrotnego mistrza wygrywając czterokrotnie i zajmując trzecie miejsce w punktacji. Vettel odszedł do Ferrari, a u boku Australijczyka znalazł się Danił Kwiat.

Sezon 2015 przyniósł spadek Red Bulla z drugiej na czwartą pozycję w klasyfikacji. Ferrari i Williams miały znacznie lepsze tempo. Rok 2016 również nie zaczął się kolorowo. Kwiat zaliczył wiele wpadek, a mający swój drugi sezon w Toro Rosso i w F1 ogólnie, Max Verstappen jeździł coraz lepiej. Red Bull dokonał więc zamiany kierowców, a Holender wygrał swój pierwszy wyścig w nowych barwach - GP Hiszpanii. Austriacki zespół powrócił na drugie miejsce w punktacji.

W roku 2017, szybsze od Red Bulla okazał się być nie tylko Mercedes, ale również zespół Ferrari. Ricciardo i Verstappen okazjonalnie pojawiali się na podium, a Australijczykowi udało się nawet wygrać w Azerbejdżanie. 

Sezon 2018 dla garażu Ricciardo zaczął się dobrze, a dla Verstappena bardzo źle. Australijczyk zajmował wysokie lokaty, a Holender często rozbijał swój samochód. Role zaczęły odwracać się w okolicach rundy 9. Do końca sezonu w aucie Ricciardo doszło do aż sześciu awarii, podczas gdy Verstappen dowoził coraz więcej miejsc w Top3. Red Bull próbował utrzymać Australijczyka w zespole, jednak ten przekonany o faworyzacji Holendra, odszedł do Renault.

Verstappen otrzymał jako partnera zespołowego, Pierre'a Gasly'ego, jednak ten nie radził sobie i w połowie sezonu 2019 został zmieniony z Alexandrem Albonem. Żaden z nich nie zdołał jednak dorównać Verstappenowi, który był coraz szybszy. Co ciekawe, od sezonu 2019 Red Bull korzystał z silników Hondy.

W roku 2021 Red Bull zdołał zbudować samochód, który był w stanie rywalizować z Mercedesem. Albona zastąpił Sergio Perez, który czasem dorównywał tempem Verstappenowi. Po długiej walce i wielu kontrowersjach, Verstappen zdobył tytuł mistrzowski pokonując 7-krotnego mistrza, Lewisa Hamiltona i od sezonu 2022, w którym w życie wejdą nowe zmiany aerodynamiczne, będzie ścigał się z numerem 1.